Prof. Franciszek Siemieniako upamiętniony w Ogrodzie Nauki PB

Ogród Nauki PB to miejsce upamiętniające ludzi Politechniki Białostockiej, którzy przyczynili się do rozwoju nauki i naszej Uczelni. Pierwsze osiem grabów posadzono na terenie zielonym przed Centrum Nowoczesnego Kształcenia Politechniki Białostockiej 16 kwietnia 2024 roku.

W tym roku każdy z Wydziałów naszej Uczelni podejmował autonomiczną decyzję, kogo będzie upamiętniało drzewo w budowanym przez nas wspólnie Ogrodzie Nauki PB. Wydział Mechaniczny zaproponował upamiętnienie prof. Franciszka Siemieniaki. Dziekan prof. Michał Kuciej wraz z Prodziekanami: dr Izabelą Senderacką oraz dr inż. Adamem Bajkowskim wzięli udział w uroczystości i zamocowaniu tabliczki upamiętniającej.

Więcej o Ogrodzie Nauki PB: Ogród Nauki PB! – Jubileusz PB

Prof. dr hab. inż. Franciszek Siemieniako urodził się 2 lutego 1943 r., zmarł 06.09.2014 r. Studia wyższe ukończył na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej w 1968 r. Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę w Technikum Mechanicznym w Białymstoku jako nauczyciel przedmiotów zawodowych. Już w drugim roku pracy zawodowej był pracownikiem Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Białymstoku. Pracę doktorską obronił w 1976 r. na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej. W 1996 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn, nadany przez  Radę Naukową Wydziału Mechaniki i Energetyki Politechniki Wrocławskiej. W roku 2005 r. uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

Prof. dr hab. inż. Franciszek Siemieniako przywiązywał ogromną rolę do doskonalenia warsztatu nauczycielskiego. Pod jego kierunkiem powstało 134 prace dyplomowe na studiach inżynierskich i 78 prac magisterskich. Brał czynny udział w organizacji nowych kierunków studiów na Wydziale Mechanicznym PB: przede wszystkim kierunku automatyka i robotyka, a następnie uczestniczył w modyfikacji planu studiów tego kierunku.

Ponadto prof. F. Siemieniako pełnił w Politechnice Białostockiej wiele funkcji: Prorektora ds. Studenckich i Dydaktyki, Dziekana Wydziału Mechanicznego, Dyrektora Instytutu Mechaniki (na prawach Wydziału), Prodziekana Wydziału Mechanicznego, Kierownika Studiów Doktoranckich.

Prof. F. Siemieniako miał znaczący dorobek w kształtowaniu i rozwoju kadry naukowej. Był promotorem w 8 zakończonych przewodach doktorskich. Ponadto opracował liczne recenzje rozpraw doktorskich, habilitacyjnych, oraz wniosku o nadanie tytułu profesora. Profesor był autorem lub współautorem ponad 200 publikacji, kierownikiem projektu badawczego. Na uwagę zasługują też prace naukowo-badawcze prof. F. Siemieniako zastosowane w praktyce. Brał także czynny udział w organizacji konferencji naukowych. Między innymi był Przewodniczącym Komitetu Programowego XVI-XIX Krajowej Konferencji PNEUMA, Przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego XV Ogólnopolskiej Konferencji Naukowo-Dydaktycznej Teorii Maszyn i Mechanizmów.

Jednocześnie prof. F. Siemieniako aktywnie uczestniczył w organizacjach naukowych. Był członkiem Komitetu Teorii Maszyn i Mechanizmów przy Komitecie Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. Był również członkiem Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych oraz Przewodniczącym Fundacji na Rzecz Rozwoju Politechniki Białostockiej i członkiem prezydium. Jednocześnie był członkiem Komitetu Naukowego dwumiesięcznika Hydraulika i Pneumatyka, kwartalnika Pneumatyka oraz wydawanego na Wydziale Mechanicznym PB kwartalnika Acta Mechanica et Automatica. 

Prof. dr hab. inż. Franciszek Siemieniako otrzymał szereg odznaczeń i nagród. Do najważniejszych należą: Złoty Krzyż Zasługi, Tytuł Honorowego Profesora Politechniki Białostockiej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrna odznaka Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej, Brązowa Odznaka SIMP.

Przede wszystkim jednak prof. dr. hab. inż. Franciszka Siemieniako cechowała wybitna umiejętność prowadzenia dialogu ze studentami i współpracownikami, a przy tym bardzo wysoki poziom kultury. Swoją postawą tworzył wzorzec nauczyciela i wychowawcy, zawsze chętnie dzielił się z innymi swoją wiedzą i doświadczeniem zawodowym. Był człowiekiem niezwykłej prawości i życzliwości.