Dr hab. Z. Oksiuta, prof. PB z nominacją na członka stowarzyszonego Sekcji Materiałów Metalowych Komitetu Inżynierii Materiałowej i Metalurgii PAN

Z przyjemnością informujemy, że dr hab. Zbigniew Oksiuta, prof. PB został powołany na członka stowarzyszonego Sekcji Materiałów Metalowych Komitetu Inżynierii Materiałowej i Metalurgii Polskiej Akademii Nauk.

Serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów w działalności naukowej!

Pracę na Wydziale Mechanicznym Politechniki Białostockiej dr hab. inż. Zbigniew Oksiuta rozpoczął w 1989 roku. W roku 1999 obronił z wyróżnieniem pracę magisterską. W 2003 uzyskał stopień naukowy doktora na Wydziale Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH w Krakowie. Po doktoracie w 2005 roku odbył czteroletni staż naukowy w Swiss Federal Institute of Technology, Plasma Physics Department, EPFL-CRPP Lozanna (Szwajcaria), gdzie zajął się tematyką otrzymywania i badania właściwości ferrytycznych stali ODS umacnianych nanocząstkami tlenku itru, do budowy nowej generacji reaktora termojądrowego.

W 2014 r. uzyskał,  nadany uchwałą Rady Wydziału Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej, stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie monografii „ODS RAF steel as structural material for application in fusion reactor”, wydanej przez Oficynę Wydawniczą PB. Od 2016 r. pracuje na stanowisko profesora Politechniki Białostockiej. Podstawowe obszary badawcze Z. Oksiuty to otrzymywanie i badania struktury oraz właściwości stopów metali i materiałów kompozytowych otrzymywanych metodą metalurgii proszków (MP), w tym: stale i stopy implantacyjne stosowane w inżynierii biomedycznej, stale żaroodporne i żarowytrzymałe, stopy wolframu umacniane nanocząstkami tlenku itru, nanomateriały, bioresorbowalne materiały kompozytowe na bazie polilaktydu i inne. Dr hab. inż. Zbigniew Oksiuta, prof. PB jest autorem lub współautorem ponad 60 publikacji naukowych. Jego sumaryczny Impact Factor wynosi   55,2, liczba cytowań artykułów według bazy Web of Science  732, bez autocytowań 695. Natomiast Indeks Hirscha (H) według Web of Science wynosi  17.